epik fantezi

filizlenme ihtimalim var
saklayın tohumlarımı 
ya da fırlatın sapımdan
artık parçası değilim bir demetin
bu mahallenin, bu cilalı zeminlerin 
sefaletiyle çıkıyorum kendi üstüme
yayılıyorum tükenerek
galiba kendime alaka duyuyorum
hatta oramdan öpüyorum seni
komodo ejderi gibi 
giydim roma tuniğini
tam altı metre uzunluğunda
dolanarak belimden omzuma
bu yoksul yatağına
ödeme yapar mı parlamento
ödetir mi yoksa hazinesini
bakırdan hançerle
söylesene bu grameri kim soktu aklımıza
bu metni kim yazdı bronz aynaya
bak dokunuyorum kendime
artık birisi değilim
çok şeyim
kim ne derse desin
uğruna yapılacak şeylerin listesi yok
yani düşebiliriz kara deliğe
gaipten gelen bir sesle
bozabiliriz hizayı
hayat paslanmaz çelik değil
kağıttan sanat
ne yazarsan o kalır geriye