şık pijama

 epeydir aynı pencereden kusurlarıma bakıyorum
 merdivenden aşağı inen gururlu bir imza gibi
 kime küstüğünü unutan utangaç bir dalgıç misali
 uzaktan sarılacak mutsuz ağaçlar arıyorum
 balkonumuz yok at yetiştirmeye ya da marş söylemeye
 ölmeye belki de, düşerken arındığım günahlarımı sayıyorum
 fark etmez elbet sokaklar için nereye gittiğin
 kime gidemediğin anlamsızca anılan dizeler için
 ama ben alıştırıyorum kendimi çorapsız da beklemeye
 yorgun değilim, yıllardır çalıştığım hakikat kırıldı
 bir gece büyük sonun tahribatını anlamaya uğraşırken
 gözlerim buğulandı, tabiatın olağan imkanı dağıldı
 peki sen nasılsınlarla kutsandı yapay mabetler
 tam da normale olan mesafemi azaltmaya başlamışken
 üzerinde durmaya çabaladığım uzay parçalandı
 son günlerde yalnızlık güzellemelerinden çok 
 ellerim soda bağımlısı bir kaktüsün eğilmiş samimiyetinde
 kablosuz radyolar gibi bir başınalığa sığınıyorum 
 her gün başka bir tişört giyip geçmişimi korkutuyorum 
 korkmuyor sanırım ama yüzünde maskeyle izliyor beni
 bak işte burun büktüğün ülkeler burada kesiğin burada
 niyetinden caydığın tüm duaların burada terkedilmiş gibi
 neden saçlarını kısa kestirdiğini bilmediğim, sinirli
 sağ kaşından bir dere yatağı süzülen kadınlar misali
 olamadığım rüyalarda telaşlı sincaplar besliyorum
 sizin yaşamla kurduğunuz bağ ve belki huzurlu yogalarınızın
 temassız içinden geçiyorum şımaran koca göbeğimle
 babam üzülmesin diye lüzumsuz tüm hadlerimi söndürüyorum
 kapatıyoruz artık son bir arzunuz var mıdır dendiğinde
 daha gencim üstelik intihar kendini beğenmişliktir diye
 haykırmak istiyorum, korkak değilim, önemli değil!
 elimde yeni çıkmış çiçek ekmek, üstümde şık pijamam
 olur ya belki yine ararsın diye boş salıncaklara bakıyorum.