Sonsuzluk Ve Bir Gün

Anısı olmadım kimsenin
Ama beni unutmadılar da 
Güneşli sabahlarda
Eriyen martı kanatlarını topladım 
Yol boyunca 
Mavi duvarın ötesi
Kocaman bir şehir
Hiç bakmadım o tarafa
Yürüdüm
Kendime yol alır gibi
Nereye gittiğini bilmediğim
O küçük ormana
Yeni kurulmuş bir martı yuvası buldum 
Bir kadının gülümsemesini getirdi rüzgar 
Taşlara sürdüm serin elimi
Sonra alnıma
Akşamı üfleyen
Nefesi sordum
Geçmiş zamanı anlatır yıldızlar
Eskimiş ışıklarıyla
Gökyüzünde var olmuş sesimi duydum
Zaman kırılması var
Şehirle aramda
Akşam vapurunun penceresinde 
Denizden dönen
Yüzümü gördüm


Nisan 2019
Büyükada
İstanbul