Denizin Kenti
aynı sorular girdikçe aramıza
suları bulandıran tanıklara kalıyor
ikimizin de yaşamayı beceremediği sıla.

yalnızlığında kıskanıyorum çizgi ellerini
her yerde senin adın bacaların tütmediği kentlerde
geri geri koşuyor iki sevgili
ortalarındaki koskoca Tanrı’ya bakakalıyor
ne acı.

haydi kalk uyan artık, müzik İstanbul’u yıkıyor!









@