Ampute

(Moderato)
Mutluluğa gereksiniminiz azalıyor.
Artık uykuya da daha az ihtiyacınız var.
Sadece tükenen hormonların dirilttiklerinden değil ölümlerin hassasiyet ve haysiyetten alenen eksilttiklerinden de sıkılıyorsunuz.
Bazısı oysa, kendi raf ömrünün hacmini sessizce, içgüdüsel olarak duyumsuyor.
Kamuoyuna sunulması icap eden yedek akçe saygıya gerek duymadan istifasını gerekli gördüğü şekilde sunabiliyor.
Çekirdek ailenizin bir üyesi intihar etmiş olsaydı, soranlara intihar dememek için aradığınız cevaplarla kişisel gelişim kitapları yazabilirdiniz.
Kişisel gelişiminiz, kendinizi zaman karşısında kaç kilogramlık bir kum torbası olarak gördüğünüzle sınırlı.
Zaman gün geçtikçe özgürleşiyor.
Kof dindarlığınızın amorf coğrafyaları ve “bizim zamanımızda” ile başlayan referanslarınız hiçbir anlam taşımıyor.
Zaman hızını değil şeklini değiştiriyor.
O çelimsiz boyunduruğunuzun altına asla girmiyor.
Sahiplendiğiniz virütik hatıratın içinde hiç ulaşamayacağınız bir sayfiyeye doğru sabit bir ivmeyle yol alıyorsunuz.
Aydınlık havaları merhametli gardiyanlara benzetiyorsunuz. Belli ki henüz entübe edilmemişsiniz.
Geceleriniz yapış yapış uygitsinciliğinizden bile dar.
Örf ve adetlerinizi ancak fi tarihinde kırılmış bir rakı şişesinin kokusunun sindiği küçük bir dükkan kadar barındırabiliyor.
Kokunun kaderi müteahhidin insafına, dönüşüm pandemisine ve dövize endeksli ılımlılığınıza bağlanıyor.
Herhangi bir mücbir sebebin bir cemreliğine sağaltılan sağısınız. Mesele değil, meselasınız.
İstatistiklerin sol tarafına alışıyor, kendinizi sattığınız için uzun yaşıyorsunuz.
Sattığına meftun biri, mesela bir tekel bayii, altmışından sonra amputasyon kelimesinin anlamını öğreniyor.
Bazı kelimelerin anlamları sadece mecbur kalındığında öğreniliyor. Mecbur kalındığında öğrenilenler tanrıları gömüyor.
İnancın vücut bütünlüğü bozuluyor.
(Nakarat)
Mutluluğa gereksiniminiz azalıyor. Artık uykuya da daha az ihtiyacınız var.