SERVİKAL VERTEBRA

Bizi hayatta tutan teller her yanımızı sarar
Omurganın kendisi bizzat teldir
Bu bilince tutununca bir ritim bulursun
Bapbiri bupbiri bapbiri bupbiri evrene dağılırsın
O sırada bataklıkta çiçek açar, bu bir tutunma teli
Bir çiçek seni bataklığa çağırır bu da

Duygular bedende konuştukça
Bedenine tutunursun, ayna teli
Sorarsın aynaya: yüzümü çok özlesem bana gösterir misin

Saçlarını karıştırıp bulduğun beyaz teli, bir şeye benzetemezsin
Odur seni uykusuz bırakan düşünce hediyesi
Düşünceni değiştirirsin: gümüş madalyalı tel

Mutsuzluk bağımlısı o herkes, teselli teli kopuk
Keşke hikâyesiz kalsak bir anda, kurusa nostaljia kuyusu
Anlatacak bir şey kalmasa ve tarih yazanlar kalsa yalansız
Şu ana hapsolmuş bir geçmişi bıraksak
Koşup sığındığımız müzik teli kaybolsa
Muhtaçlık teli, tüm insanlara, o çok çabuk gizlenir
Çocuklarım olsa beni arardı, demek ki yok desem kendime
Bunu buraya kim koymuş, keşke hiç tanışmasak

Her yanda bir gürültü, sağ ve esenlik teli
Orada ve burada, dünyada hep uğultu
Ölümdür en sessizi, herkes aşkla anlatırken
Kapkara bir göktür umut: uçsuz bucaksız bir tel
Yığınların vedası, son ileti saati…

Anti sosyallik teli:
Büyük sıkılma, büyük tıkınma ve infilak.