Dünyayla Yüzleşmek İçin

yürüyorum
sağımda kalıyor vadi, derler ki 
bitmez zulmet ile ışık oyunu 
ama tutamıyorum ellerimi 
sanki benim değillermiş gibi 
iniyorlar yüzümden 
                            dünyayla yüzleşmek için 

haklısın beni suçlamakla, sevgili Maria 
snoblukla ve formları dizmek konusunda 
sistem kitapçığına, anlamak için
neliği ve önce birleşen daha sonra  
yitip giden şeyleri 

haklısın bana kızmakta, sadece 
morfolojiye kafayı taktığım konusunda 
çünkü bunu görüyorum baktığımda 
sinekler birleşince var oluyor çehre 
dağılıyor vızıltılar uçuşunca 

sineklerin tanrısı sen nesin?
cisim kavramına doluyorsun
koku ile tat, zulmet ile ışık
uzam ve zamandan damıtılıp
at üstündeki Napolyon'a biniyorsun
şuur bulan ayna, ben neyim?
ayakkaplarını bile bağlayamayan katil çocuk 
değil miyim? iplik bobinim Odradek 
hak sarhoşu Maria ve plastikiyet 
kapsayıp aşacağım kendimi
ama tıkayamıyorum kulaklarımı 
sanki benim değillermiş gibi 
dinliyorum entropinin şarkısını 
                                              dünyayla yüzleşmek için: 


mesihyan bir süzülüşle
eğileceğim üstüne
damıtılmış şiddetimle
dünyanı yerle bir edeceğim

okyanusun kıyısında
deniz kabukları topladım
uyumadan pencereme
kuşlar için yem koydum

sanma ki çok küçüğüm
sanma ki çok miniğim
yaşadığım kuytularda
devrim yeminleri ettim.